Wat is met de trein reizen toch ongelofelijk aangenaam.
Na een weekend boordevol kunst ( Geloof werkelijk niet dat ik een contemporaine galerie gemist heb, kílometers gesjouwd van de ene naar de andere, de blaren staan nóg op mijn hielen) heb ik mijn weekend Parijs gister avond afgesloten met een bizar, maar geweldige avond.
Via vriend M naar een privéconcert bij de vicepresident van Vivendi. Die meneer van Vivendi is voor Frankrijk wat John de Mol voor Nederland is.
Zijn woning was te chique voor woorden, evenals de rest van het selecte gezelschap.
Stephanos Thoumopolos speelde op een Pleyel piano Xenakis, in het bijzijn van de weduwe van meneer Xenakis.
Onder andere dit stuk. Bizarre muziek. Vooral ook omdat de pianist de vleugel bijkans te lijf ging!
Maar wat kan het mooi zijn om een muzikant te zien spelen die niet enkel de noten volgt, maar de ziel van de muziek achterna gaat.
Het ging bepaal dniet om "mooie" muziek in de algemene zin van het woord. Het was meer het soort muziek wat je vooral life moet meemaken in een uitvoering om het te kunnen waarderen
Het was meer dan een uitvoering van een musicus en een instrument; het was een performance waarin ik getuige was van hoe klank iemand volledig meenam naar een andere dimensie.
Het gaf in ieder geval na afloop genoeg stof tot discussie.
En dan vanochtend vroeg de trein terug vanaf Gare Austerlitz naar Caylus. 8 uur treinen om weer in mijn vertrouwde stoel te kunnen kijken.
Heerlijk om de geur van houtkachels weer te ruiken. Het lijkt erop dat er een verandering in d elucht is te bespeuren. De ergste kou is weggeebt.
Heb de meest mooie dingen gezien met het heerlijke gezelschap van M. Met hem zijn heftige discussies over de kunst gegarandeerd. Als fanatiek en gepassioneerd kunstverzamelaar houdt hij er een heel specifieke, ascetische en bijkans dogmatische visie op de kunst op na. Strookt niet geheel met de mijne, maar het is prettig om met iemand die een zeer geoefend kijker is, op te lopen en datgene wat je bekijkt, samen te bespreken.
Nu weer aan de slag hier. Hernieuwde zin, of beter gezegd; hernieuwde blik, nóg meer zin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten