Gaat het werk van een bankier over balanceren?
Nu ik aan het begin sta van een spannende samenwerking met ABN AMRO vanuit mijn KISopleiding overdacht ik, n.a.v het mooie beeld balancing Act van Folkert de Jong dat ik onlangs bij Theodoor Gilissen zag,
mijn start bij ABN AMRO...
mijn start bij ABN AMRO...
A balancing Act, Folkert de Jong, collectie Theodoor Gilissen Amsterdam
Want..., soms loop je ergens binnen en kom je oog in oog te staan met een kunstwerk dat niet te ontwijken is. Sterker nog, het lijkt wel dat het beeld daar staat te wachten, op jouw blik! Zo niet te ontwijken dus! Een beeld dat iets ongemakkelijks heeft; iets dualistisch. Een beeld dat iets wil vertellen, maar zich niet zo makkelijk prijs geeft.
Gebouwdecoratie noemt men kunst wel eens... een beetje smalend. We hebben tenslotte wel wat beters te doen dan een beetje kijken naar beelden! “Er moet gewerkt worden meneer, mevrouw! Dáár zijn we hier voor...”
Is goed kijken dan niet werken? En zouden we zónder goed te kijken tijdens dat werken, eigenlijk wel goed kúnnen werken?
Het beeld “A balancing Act, take eight” van Folkert de Jong, is nou zo’n beeld dat de kijker op scherp zet. Helemaal binnen de context waarin dit beeld staat; in de entree hal van een Private Banker. Op de meest publieke plek van het gebouw staat een beeld dat toont dat optimaal performen constante oefening vraagt, concentratie en balanceren. Een danser moet kunnen vertrouwen op zijn gevoel voor evenwicht is me ooit verteld. En op de combinatie van krachtig én kwetsbaar durven zijn. Op je tenen lopen een tóch in evenwicht blijven... Het is een sterk beeld, maar gelijk ook kwetsbaar, daar in de hal. Niet aanraken staat er op de sokkel. Het staat op een wegwerp palet, alsof het inwisselbaar is. Alsof het zo weer kan worden ingepakt.
Zou de kunstenaar dit hebben gemaakt juist speciaal voorde bankiers van deze bank. een visueel hart onder de riem?
Ik sta op het punt samen op avontuur te gaan met mijn business Partner ABN AMRO. Het wordt een spannende nieuwe reis voor ons beide. Waarbij ik in ieder geval nieuwsgieriger ben naar het onderweg zijn dan naar de aankomst. Juist in het onderweg zijn schuilen de inzichten die bepalend zijn hoe je die aankomst ervaart.
Het is ook spannend omdat er altijd weer vragen zijn én komen over wat de meerwaarde dan is van het meelopen van een kunstenaar. Hoe meetbaar is de inbreng van kunst en de blik van de kunstenaar? Wat doet die onzekerheid met een bankier? En wat doet het met mij, als kunstenaar. Kúnnen we wel samen oplopen, sparringpartners en reisgenoten zijn als we zó anders zijn?
Best lastig nu om bankier te zijn lijkt me. Is bankieren een balancing act? En waartussen wordt er dan gebalanceerd? Wat maakt een bankier kwetsbaar, of; wat maakt hem juist sterk en niet inwisselbaar? Een danseres kan een dans máken of breken met haar eigen persoonlijkheid. Geldt dat eigenlijk ook niet voor de bankier? Waar vertrouw je eigenlijk op? En wat heb je daarvoor nodig tijdens je reis?
Wij treden graag op als uw wegwijzer, raadgever en sparringpartner las ik ooit er op de site van een bank.
Prachtig! Wie zijn de sparringspartners voor de bankier? Als men goed dúrft te kijken, zouden dat misschien dan tóch ook kunstenaars kunnen zijn?
