donderdag 22 maart 2012

Mythe #3 Creativiteit is out of the box


Creatieve Mythe #3.



Creativiteit is out of the box

Waarin ik in 5 blogs een aantal reacties op mijn artist in residency doorneem, en die ‘vertaal’ in het ontmaskeren van mythes over creativiteit…

Dit wordt trouwens een lange blog.

Dus voor al diegene zonder zin, puf of tijd: hier de wrap-up:

Out of the box handelen is overrated! Zeker voor kunstenaars en creativiteit!
Om werkelijk het verschil te kunnen maken, om zaken anders te doen en patronen te doorbreken moet je bij tijd en wijle juist in die box kruipen. Jouw eigen box welteverstaan! Alleen dán komt je creativiteit werkelijk tot wasdom!

Tóch nieuwsgierig naar íets meer nuance?

Gewoon verder lezen dan…

Detail van het buitenlandschap bij schilderij de Heilige Sint Hiëronimus van Da Messina, 1474

“Lekker daar in Frankrijk, lekker helemaal los… Helemaal out of the box aan de slag zeker?”

Deze opmerking was ook (net als alle andere) zéker goed bedoeld.
Maar nee, ik ben niet, vóóral niet zelfs, out of the box bezig. Integendeel.

Ik kan er lang ‘omheen’ kletsen maar ik gooi um er gewoon in:

Out of the box denken is zwaar overrated!
Vaak maakt het meer stuk dan dat het helpt

In ieder geval in relatie tot creativiteit!
Want daarmee wordt het vaak mee gelijk gesteld!

Out of the box wordt veelal vertaald als lekker gek doen. Effe hélemaaal buiten de lijntjes. Aan iets hélemaal anders doen. Lekker ongedwongen. Op de kop. Weljaaa. Verplichte kost tijdens heisessies. Groepen zwepen elkaar lekker op, Toe maar joh, ‘t maakt niet uit. Normaal is al gek genoeg, maar nú éffe NIET! Van die dingen.
Of, om het bij mijn eigen wereldje te houwen, het beeld van de kunstenaar, wereldvreemde Flippo. Zo’n gast, die gewoon lekkerrrr zijn ding doet in zijn atelier… helemaal lossss. Sooo out of the box!

Of de ‘Doe es lekker gek joh’ opzwepend brullende trainerguru tijdens een lekker fris creatief congres waarin iedereen in pak vooral zít en consumeert en dus helemaal niet gek doet! alhoewel, tis maar van welke kant je het bekijkt. Alles om de gemoederen even lekker op te schudden nietwaar?
 (ja ik heb ze meerdere keren voorbij zien komen op congressen waarbij creativiteit en out of the box zowat een mantra werd. Voorspélbaar dat die presentaties dan waren…,

Maar, en ik hoor het je bijna denken, hoe zit het dan met die andere klassieker?:
Als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg.
Klopt. Klopt zeker! En dat is écht niet altijd slecht. Het maakt dat we, in onze dagelijks  omgang met dingen, weten waar we aan toe zijn. Het maakt leven en dingen voorspelbaar en berekenbaar...
Ik bedoel maar, toch prettig dat je niet in je favoriete café hoeft uit te leggen wat je het liefste drinkt. Gewoon die dubbele espresso mét een glaasje water. En dat die dan bij je binnenkomst al op de bar staat…
Met doen wat je altijd doet, krijg je op een bepaalde manier óók ervaring. Echter, die ervaring kan je ook in de weg zitten.
Blinde vlekken, comfortzones, the whole comphy hoollahoop
Als blijkt dat die ervaring niet (meer) genoeg is. En dus zeker als het je beperkt terwijl er júist grensverleggende oplossingen van je worden gevraagd.

“We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them”,
zei Einstein.

Dussss, hoe zit dat dan?
Als het écht anders moet, als er een doorbraak nodig is, is vragen om ‘out-of-the-box’ te denken echt niet zo gek toch?

Inderdaad niet. Out of the box denken kán heel goed een breekijzer zijn om vastgeroeste patronen die ons niet meer tot dienst staan te doorbreken. Om afscheid te nemen van onze comfortabele normen, waarden en denkpatronen.

Maar hoe zit dat dan met die relatie met creativiteit? Wellicht moet ik me iets specifieker uitdrukken,qua richting. Ik bedoel; straks lijkt het nog alsof ik het hele gegeven van out of the box denken en handelen als onzinnig en overrated van de tafel wil schuiven, en dat is het zeker niet.

Laat ik het dus persoonlijk houden.
Want dáár is het me in deze blog om te doen is, hoe het in relatie met mijn handelen als kunstenaar zit.
Als ik als kunstenaar vorm geef aan mijn creativiteit. Ben ik dan out of the box bezig? Lekkeeeerrrr los?

Nee!

Waarom niet?
Dit schilderij van Antonello da Messina van de heilige Sint Hiëronimus in zijn studeerkamer verbeeldt het voor mij treffend...
Binnen zit Hiëronimus. Geconcentreerd bezig.
Ik lees dit schilderij in 2 lagen.
Allereerst vanuit de fysieke werkelijkheid. Hij zit daar echt, de ruimte is realistisch. Hij heeft het licht van buitenaf nodig om te kunnen doen wat hij doet. Voor dat zicht heeft hij echter geen rechtstreeks zicht op buiten nodig. Het zou maar afleiden.
De ruimte zelf is gigantisch en bestaat uit meerdere ruimtes, of gangen. Echter in het perspectief leidt alles naar die kleine verhoging met maar ruimte voor 1 bureautje, voor 1 man. Op de andere ruimtes hebben we weinig zicht. Rechts in beeld staat nog de leeuw, die kijkt naar buiten, als een soort waker (ooit haalde Hiëronimus een doorn uit de poot van de leeuw, sindsdien vergezelde de leeuw hem als metgezel en waker).

Daarnaast bekijk ik de ruimtes ook vanuit een mentaal perspectief. Alles in het beeld is gericht op die ene ruimte waarin alles samenkomt wat hij nodig heeft.  Er zijn meerdere ruimtes. Dus meerdere geestelijke gemoedstoestanden, maar die van de concentratie is verlicht.
Op de grens tussen binnen en buiten staat een pauw. Een pauw is drager van meerdere betekenissen. Het eeuwige leven, maar óók als symbool van ijdelheid. Ik lees de pauw als een soort waarschuwing om alert te blijven voor valse ideeën en waan.

Alles binnen dit schilderij is gericht op de aandacht en de concentratie van Jerome. We kunnen hem zien, maar hij maakt geen contact met ons. Hij is geconcentreerd. 
Deze man “is ergens anders”.
In dit beeld onderscheidt het interieur zich sterk van het exterieur. Het omliggende landschap heeft hier puur de functie als verbeelder van het “relatieve” onbestuurbare buiten, dat nu geen invloed heeft op de concentratie van het binnen.
Hier zit iemand heel erg ín the box!
En zo is het ook met creativiteit. Met mij als kunstenaar. Als ik me als kunstenaar wérkelijk wil uitdrukken moet ik daarvoor naar binnen. Echt wat zeggen, of verbeelden in mijn geval, vraagt dat je afweegt, overdenkt, bespiegelt. Vertragen in plaats van versnellen. Tijd met dingen doorbrengen ipv hop hop hop iets uitproberen zoals zo’n trainerguru dan brult. Denken en overwegen is een interne aangelegenheid. Dat gedijt niet bij constante “lekker buiten de lijntjes” gedrag! Het is in constante dialoog zijn met jezelf en dáár echt de tijd voor nemen.

Waarom me dit beeld zo raakt, is dat het naar mijn mening uitdrukt dat om werkelijk creatief te zijn, out of the box denken en doen, contra productief is.

Júist als je je wilt verhouden tot het landschap, die wereld buiten je, moet je je er bij tijd en wijle juist voor afsluiten.
Niks out of the box, ín die box.

Dusss, me terugtrekken in mijn atelier. Fysiek  buiten het het omliggende landschap. Maar ook mental even “buiten’ de waan stappen. Niet gek doen, harder schreeuwen, buiten de lijntjes gaan, maar stiller worden!

‘Separating the signal from the noise”
zoals ik ooit ergens las, maar nu niet meer weet waar ook alweer;

Het creatief en scheppend vermogen van een kunstenaar wordt (ook) bepaald door zijn vermogen tot kaderen. Te ordenen.
Creativiteit gaat juist verloren vanuit totale vrijheid. Als álles mag en kan wáár begin je dan? Je bent al verdwaald eer je begonnen bent! Creativiteit is (ook) gebaat bij focus!
Om mijn kunstenaarsschap, en dus ook mijn creativiteit vorm te geven moet ik in die box!
Kunstenaar zijn is al out of the box genoeg!


woensdag 21 maart 2012

Mythe #2 Creativiteit overkomt je


Creatieve Mythe #2.

Creativiteit overkomt je

Casper Friedrich Davids


Of; hoe ik, na aanleiding van gekregen reacties tijdens mijn artist in residence in Frankrijk probeer vorm te geven aan mijn gedachtes over die reacties.

“Hoe jij overal toch maar steeds de inspiratie krijgt…. Geweldig dat het creatief zo lekker naar je toekomt”

Ik was na deze reactie in de war, creativiteit en inspiratie…
Hoe verhouden die zich nou tot elkaar.
Het wordt vaak door elkaar gebruikt voor hetzelfde.
Of, ook zoiets; aan elkaar; creatieve inspiratie… euhhh.
Zou de titel van deze blog éigenlijk moeten zijn; Inspiratie overkomt je…

Waar zit ‘um het verschil? Is er een verschil? Of is het een misverstand, mythe zo je wil?
Kijk, als we het hebben over goddelijke inspiratie, dán weten mensen wel waarover het gaat (of juist helemaal niet, maar daar ga ik even niet op in, ok, ‘tis al ingewikkeld genoeg.)

Volgens meedenkenden op twitter is er wel degelijk een onderscheid te maken. Namelijk dit:

Creativiteit zit van binnen. Inspiratie komt van buiten en zet binnen iets in gang!
Dankjewel @mediaoptima!

Of, ook fijn, volgens @gerbenvink:

Creatief is als je een uiting maakt. Inspiratie is wat de uiting inspireert!


Eigenlijk hebben kunstenaars er zélf ook wel een handje van om die mythe in stand te houden
Nietsche, die slimmerd, had dat wel door: (heb ik echt niet allemaal gelezen hoor, zijn oevre, maar sommige stukjes zitten dan wel ergens in je archief heJ)

‘Artist have a vested interest in our believing in the flash of revelation, the so-called inspiration…. Shining down from heaven as a ray of grace. In reality, the imagination of the good artist or thinker (want die hebben het ook) produces continuously good, mediocre or bad things, but his judgement, trained and sharpened to a fine point, rejects, selects, connects… All great artists and thinkers are great workers, indefatigable not only inventing, but also in rejecting, sifting, transforming, ordening.”

Dus niks ‘krijgen” of “overkomen”. 'tIs heul hard werken!

Maar goed; creativiteit ‘overkomt je is/was wél een veel gehoorde reactie.
En niet alleen als grondtoon in de gekregen reacties die ík kreeg….

Mmmm, weet je, ik schrijf deze blog en loop nu vast.  Ik hád het zo mooi in mijn hoofd, dat verhaal was, bij wijze van spreken dan helaas al af. Nu ga ik het verder uitdenken en kom ik er niet uit.

Dus allez,
met het risico dat het toch iets anders wordt dan ik van plan was, namelijk het 'ontmaskeren' van een creativiteits mythe...

Inspiratie… 
Mmm, ja, díe overkomt je vaak!.
En vaak niet als je er juist helemaal lekker klaaarrrr voor bent.
Als in; liggend in bad, glaasje wijn en aantekenboekje op kruk ernaast, sfeerverlichting aan en je mobiel uit, of in ieder geval niet in de badkamer is ook niet slim kan ik uit ervaring delen, maar dat is weer een ander verhaal.

Nee, inspiratie komt vaak als het niet uitkomt.
Terwijl je met je 2 kinderen op een schoolplein staat en dat die dan de halve klas mee naar huis willen nemen om te spelen.
Tijdens een vergadering. Heel inspirend vaak; vergaderingen. Alleen niét voor de reden waarvoor de vergadering dan weer was georganiseerd).
Inspiratie komt als je er niet op beducht bent. Je met andere zaken bezig bent.  Ramen lappend, kattebak verschonend. En noooit als je je fijne opschrijfboekje bij de hand hebt. Ook al ligt je hele huis vól met dat soort onmisbare Moleskins. Laat staan dat je op het moment van je verlichte ingevingen een pen kunt vinden die het doet! Typisch….

Creativiteit is echter wat je daar vervolgens mee dóet.  

Een werkwoord
Actie dus!
Nou ja niet met het niet kunnen vinden van een pen dan, maar wat je dan dóet om die inspiratie om te zetten in, in mijn geval dan, tekeningen of performances, of wat ik doe binnen organsiaties. In, zoals heer Nietsche het dus omschrijft: in zijn ‘judgement, trained and sharpened to a fine point, rejects, selects, connects…’

En dáár zit ‘t ‘m in wat mij betreft met die ontmaskering van de mythe.

Creativiteit overkomt je niet, inspiratie overkómt je. Soms.

Soms wel, maar vaker ook niet.

Maar daarop ga, even kleine zijstap,  dieper op in in blog Mythe 3, Creativiteit is out of the box. Waarbij ik dan breder inga op het feit dat ook inspiratie niet alleen maar gaat over die goddelijke, sublieme, ruisloze vonk. Die bliksemschicht  waar je zelf geen invloed hebt óf die wel of niet komt. Goede ideeën komen ook niet altijd vanzelf. Meestal moet je daarvoor toch echt gericht aan de slag. En inderdaad: soms heeft het even tijd nodig. Dan moet je er even op broeden. Je kán wél de voorwaardes genereren dat die inspiratie kan ontstaan. Dat gaat niet alleen over leidzaam afwachten. (en om nou de hele dag maar te gaan ramen lappen in de hoop dat…)

Character may be manifested in the great moments, but it is made in the small ones’
Zei mijn leraar Engels although I doubt that that was his quote.
En zo is het het ook met inspiratie en creativiteit.

Die inspiratie, dáár scheelt het vaak niet aan. Of als dat wél het geval is, dan zijn daar ook manieren voor om het te prikkelen.

Maar je creativiteit inzetten… dát overkomt je alles behalve. Die creativiteit om dat dus op een eigen, autonome, prikkelende manier te doen.


En hoe daar dan wat mee doen, dat omzetten… dat creatief vormgeven… dát is een ander verhaal.

En dat kan je lezen in de blog De Mythe #3 Creativiteit is outside de box,




 waar ik nú aan verder ga schrijven.....

dinsdag 20 maart 2012

5 mythes over creativiteit


5 MYTHES OVER CREATIVITEIT

Wat doe je met al die reacties die je krijgt als je zelf een maand onderduikt in je eigen creatieve proces?

Je schrijft een aantal blogs waarin je de kern van die reacties vertaalt naar mythes, de zin en onzin ervan..

Let op, niet wetenschappelijk en geheel persoonlijk. 

In willekeurige volgorde: 5 mytes over creativiteit!


  1. Niet iedereen is creatief!

  1. Creativiteit overkomt je

  1. Creativiteit is out of the box

  1. Creativiteit gaat beter als je samenwerkt

  1. Creativiteit is gebaat bij positiviteit
Ik ga proberen de komende dagen de andere 4 mythes te beschrijven in volgende blogs!

Vandaag mythe 1!
Niet iedereen is creatief!

deze foto komt van deze blog, geen idee van wie die foto is...


“jij als kunstenaar bent zo lekker creatief, maar ik ben dat helemaal niet; creatief..’

Die hoor ik vaker voorbijkomen.
Ik denkt dat we allemáál creatief zijn. En dat het dus bepaald niet is voorbehouden aan alleen de snelle jongens van de afdeling marketing en de kunstenaars onder ons ( daaronder versta ik, wellicht ten overvloede, dansers, musici, theatermakers, schrijvers en natuurlijk mijn beeldende collega’s)
Mijn hemel, ik kén hele volkstammen  niet-creatieve kunstenaars en heel creatieve leidinggevenden bijvoorbeeld.

Creativiteit is, sorry, niet afhaken nu,  niet te leren!

Simpel, je bént het namelijk al! Het is je áángeboren. En wel in royale dosis.....
Het is ons dus eigen. Ik bedoel maar, hoe denk je dat onze voorouders ooit die grot uit zijn gekomen toen daar een grote beer voor stond…. Niet met alleen die knuppel hoor!
  
Eigenlijk zijn er maar weinig mensen écht 'on'creatief.

Hoe dat komt?

Ik denk (onder andere) omdat we massaal geleerd hebben onze creatieve kanten te negeren.
Dat begint al op school. Creatief knutselen is op veel scholen (nog) iets voor de vrijdagmiddag. Masaal de juf nadoen betekend dat je het ‘snapt’. Hup, stickertje erbij, goed gedaan. En ook daarna (met dank aan @bloei:) wordt creativiteit in doen en laten niet bijzonder op waarde geschat. 

Sommige van ons zijn daarin bijzonder succesvol in geworden; het onderdrukken van hun creatief potentieel.
Want ja... 'tis onhandig, niet aangepast, soms oncomfortabel, niet binnen de lijntjes, het komt nu effe niet uit,  of 'tis alleen iets dat je lekker bewaart voor een creatieve sessie, tijdens een brainstormsessie op de hei (waar 'het' dus mag en dus vaak ook niet lukt, enfin, daarop kom ik in blog bij de mythe 3 ern 4 op terug) etc etc. niet iets wat je inzet voor bij dagelijkse waan van de dag etc…

En daar zit ‘m wat mij betreft vaak de clou… Want tja, we moeten ons potentieel (al die verbindingen in onze hersenen) wel onderhóuden. je moet er wel wat voor doen, voor die bron. Stimuleren en blíjven ontwikkelen dus!

Ik blijf me verbazen dat we taal en rekenen eindeloos blijven oefenen, maar dat vormend bezig zijn, en dan bedoel ik dus écht spelen met vorm, met expressie, met ideeën en daar uiting aan geven, na groep 6 al wat beladen wordt en minder belangrijk (telt niet voor die Cito, enfin, dat is misschien iets voor een andere blog).

Enfin; creativiteit is dus niet te leren. Maar wél áf te leren!

Onze verkrampte manier van omgaan met fouten maken is óók debet aan het afleren van onze imaginaire speelsheid. Fouten zijn dom. Dan snap je het niet, je hebt niet opgelet…etc etc…
Maarrreeeh, neem nou onze ‘verlichte’ gloeilamp man Edison. Als die gestopt was na de 1e mislukking had ‘ie nooit de gloeilamp gevonden…
‘I just discovered a hundered ways of how not to do it!’


En soms moeten we daarvoor over onze eigen angsten heen stappen 

Dussss,

Even zo goed,met dit bovenstaande getikt, hóór ik de dikke “jamaars’ alweer komen; 
‘Ja maar in mijn werk heb ik creativiteit ook niet nodig.
Dat is toch écht iets voor die kunstenaars en marketing jongens, wij kijken gewoon lekker naar mooie kunst en genieten van al die creativiteit…”

Dames en heren, koeken en peren: creativiteit heeft niks te maken met het behendig kunnen hanteren van een schilderskwast.

Waarover gaat Creativiteit dan wel?

Creativiteit gaat over zaken vanuit andere perspectieven bekijken.
Nieuwe dingen uitproberen terwijl je nog niet weet waarom dat dan preceis zo moet, laat staan dat je uberhaupt weet of het gaat werken. Het betekend vertrekken zonder dat je al weet waarheen je wilt gaan.!
Creativiteit gaat over vragen vragen vragen in plaats van bij het 1e beste antwoord terug in je stoel gaan zitten. Spelen spelen spelen. Over durven te verdwalen. De omweg nemen. Vertragen om te kunnen versnellen. Over hoe dan ook uit je comfortzone stappen dus. 
En, hoe thrilling out of the box ook kan zijn. Creativiteit betekend soms óók om in je eentje heel diep ín je box te kruipen… Dat je níet ( nou ja, niet áltijd) moet luisteren naar anderen. Dat je belemmerende vooronderstellingen even opzij kan zetten. Zoals dus dat je wél fouten mag maken, moet zelfs!

Noem mij jouw beroep waarin jij dit niet nodig hebt....!

Ik denk dat creativiteit een samenkomst en verbinding is van het bovenstaande. Van een heleboel krachten, ideeën, kennis, inzicht, nieuwsgierigheid en verwondering. En weet dat het reservoir daarvan allang in jou aanwezig is!
De mythe dat niet iedeeen creatief is kan wat mij betreft dus in de prullebak.
Iedereen is creatief!
Creativiteit gaat om je vermogen die bundeling van vormende krachten, jouw bron van verwondering in jezelf aan te boren…
Maar dat moet je wél zelluf doen dus!
Wat doe jij om jouw creatief potentieel, jouw bron te onderhouden?

Nieuwsgierig naar je reactie....
Wie weet dat dat weer de bodem wordt voor een nieuwe blog





maandag 19 maart 2012

Opening expo in Caylus


Hoe vaak heb je nou een opening met daarbij een brandende houtkachel?


 Er kwamen ongeveer 35 bezoekers, waaronder de loco burgemeester... En dat is heel mooi voor een dorp vaar maar 150 man  woont. Sommige bezoekers hadden 1,5 uur gereden....
Sommigen komen nog later deze week om te kijken. ik heb kranig mijn Frans weer eens opgefrist, pfff. Gelukkig gaat met wijn alles véél vloeiender
Beneden in de galerie hing het werk dat 'af' was, tenminste dat had ik dan nu maar besloten

Boven in mijn atelier hing datgene waarover ik nog moest nadenken, misschien, wel, misschien niet af, en verder de werken die als studie dienden of gewoon mijn inspiratie en overige knipsels die ik mee had genomen uit mijn Nederlandse atelier


De galerie beneden



Mijn knipsels en teksten en aantekeningen. Waarvan datgeen in te midden een soort zelfportret is in tekst waar ik nog aan werk

 De tafel met studies en kleine tekeningetjes




En Frankrijk zou Frankrijk niet zijn als we daarna niet zo de middag doornamen; het betere knaag en knabbelwerk met wat locale kaasjes en stokbrood toast ( want het blijven wel Britten, de initiators van DRAW)



Vandaag maar eens een beschouwende wandeling maken om e.e.a op een rijtje te zetten.
Iets wat me in deze blog nu ff niet lukt, de Mac wil niet vandaag, alle foto's krijg ik niet op een rechte lijn onder elkaar....

De laatste week is aangebroken. Gek.
Wat ga ik nog doen allemaal?

dinsdag 13 maart 2012

Wat hebben bomen met organisaties te maken?

Stapling hierarchy, 2012, 64 x 91 cm, syberisch krijt


'Waarom teken je eigenlijk altijd bomen....?' 

Die vraag kreeg ik onlangs. En zoals dat gaat met vragen waar je niet meteen een antwoord op hebt; daar kauw je even op. Tijd genoeg hier om te kauwen immers....
Of eigenlijk; ik had wel een antwoord, maar ik vroeg me af of dat niet te ingewikkeld was. Terwijl het voor mij zo zonneklaar was... dacht ik tenminste... en tóch kwam ik, op 't moment suprême niet op de goede woorden....

'Al wat belangrijk is in de kunst, ligt voorbij de woorden' George Braque
Dat beseffende ga ik proberen het dan toch simpeler te vertellen. Alsnog! Niet als uitleg van mijn werk, maar als toelichting op...

Allereerst teken ik niet alleen, of in ieder geval altijd bomen. Ik teken ook onkruid, mosjes, sporen, stenen en vogels,  (maar daarop ben ik nog heel hard aan het oefenen). Samengevat teken ik graag zaken waarvoor je om ze te zien in real, door de knieën moet. Zaken die je makkelijk over het hoofd ziet, óf juist zaken die je moeilijk in 1 oogopslag kan zien. Maar ja, op dit moment zit ik wel echt 'in bomen'. En die bomen gaan al een tijdje mee in mijn werk. Eigenlijk begon ik voor het eerst met boom landschappen na het project Vertrouwen Verbeeld in Caylus in 2010.

Ik gebruik bomen als metafoor. Als overdrachtelijke beeldspraak voor complexe zaken, zoals ik die aantrof bij, onder andere, de bank en de algehele stemming en meningen circus vanuit de financiële crisis.  Ik teken bomen wanneer ik tegenstellingen die me bezighouden probeer te vatten, maar waarbij ik wel ruimte voor omzwervingen wil houden in mijn eigen beeld. Ik teken dus niet "kloppende bomen. Niet 'net echt' bomen zeg maar. Ik verzin ze. Ik probeer 'boommige' ruimtes te tekenen.

Bomen staan voor mij voor een paradox. Als je naar een boom van een afstand kijkt en dus de boom helemaal kan zien, zie je de details, de bladeren niet. 
Sta je echter onder een bladerdak, of tuur je naar een nerf van een blad, dan zie je het geheel niet. Het is een en het zelfde lichaam, maar toch moet je, om het te ervaren verschillende gezichtspunten innemen. En dat kan vaak heel moeilijk tegelijk. 
Die paradox vind ik dus spannend. Het is net zoals bij mij, of wie weet wel bij velen. Je bewust zijn van de complexiteit. Het overzicht versus het inzicht. En hoe lastig dat kan zijn dat overzicht te bewaren als je ergens middenin zit!
Daarnaast bomen zijn zulke grote levende organismen. Het zijn werelden, landschappen binnen het landschap. Wat me daarbij fascineert is dat een boom te groot voor zichzelf kan worden. Dat zijn eigen kracht zich tegen hem keert als het ware.
Hij bewerkstelligt daarmee soms zelfs zijn eigen ondergang. De kruin komt te ver van de wortels waardoor het die niet meer lukt de top van water te voorzien. Dan komt de boom dus aan zijn natuurlijk groeistop en sterft dan langzaam weer af.

Andere bomen hebben zo'n grote kruin dat er in hun buurt helemaal niks anders groeit, er komt te weinig licht tot op de grond. Allemaal zaken die ik dus als metafoor zie en gebruik voor organisaties en de macht daarvan in het bijzonder.

Moloch of power, 64 x 91 cm syberisch krijt


'Maar ben je dan, als je tekent, nog steeds met die bankiers bezig?' 

Een andere vraag die ik ook kreeg hier in Caylus.
Nee. Nu ben ik helemaal niet bezig met die bankiers. Met banken, met crises, of welke andere financiele perikelen waarmee het Fd dagelijks mee vol staat.
Ik ben bezig met tekenen. En daarvoor moet ik alle zeilen bij zetten.

Nu ben ik 'gewoon' bezig om al dat wat ik voorheen in het afgelopen jaar heb opgedaan aan inzichten, ervaringen en verbazing, om te zetten in beeld dat beklijft. Zonder me daarbij af te vragen of de tekening wel mijn ervaringen bij de bank verteld. Het gaat immers inmiddels verder. De tekeningen zijn geen rechtstreekse vertalingen. Dat zou ze illustraties maken. De tekeningen zijn mijn autonomen beeldende ordening van dat wat me bezig houdt, zónder het rechtsreeks te vertalen.

dat is voor mij de essentie van mijn manier van werken.

Of zoals een van mijn helden  Casper David Friedrich het zegt: 
'Het is niet de taak van de kunstenaar om de lucht, het water, de rotsen en de bomen getrouw weer te geven; hij moet in zijn schepping zijn ziel laten weerspiegelen en zijn gevoelens.'

Poeh.... romantisch, ondertussen moet het wel worden ge- en betekend....
Ik zit nu echt 'in' mijn tekeningen. Ik kijk naar wat er voor me op het papier verschijnt. (Ik kan dagen aan een tekening werken omdat het grootste deel bestaat uit kijken). En ja, in mijn onderbewustzijn (want daar zit het inmiddels denk ik zo), is daar wel de bankier/organisatie als instigator van die tekeningen. Maar nu, hier, ben ik aan het tekenen en denk ik vooral na, en kijk, kijk, kijk ik naar wat het beeld verteld. En niet wat het 'uitlegt" dat moet namelijk niet; uitleggen. Dan worden het illustraties. (plaatje bij het praatje zeg ik dan tegen mijn studenten). Maar o,  dat hád ik geloof ik al gezegd.

Hoe staat het op het papier. Kan ik verdwalen in een beeld. Hoe zwart moet het zwart zijn. Kan ik 'erdoorheen' kijken. Wat doet licht, kan ik licht toe voegen. Hoe leidt ik de blik. Moet ik die wel leiden?
Is het dicht genoeg. is het spannend, of nog niet. Gebeurt er iets voorbij de gesproken taal?Ik ben begonnen fremdkörper toe te voegen aan de boomlandschappen om in de tekening de grondtoon weg te halen van dat het alleen maar over een boom gaat. Ik voeg stoelen toe. Ladders, touwen, hutjes (werk ik nu aan), grit.

Atelier muur. Werk naast elkaar om verschillende intensiteit in tekeningen te vergelijken. Sommige zijn af en kunnen daardoor soms een voorbeeld zijn voor diegene die nog niet af zijn

Tekenen is ongoing. Het ene werk roept beeldende vragen op die ik uitdiep in een nieuwe tekening. Maar de rust hier helpt enorm om te zorgen dat bevindingen gelijk kunnen worden onderzocht ipv te moeten wachten wanneer ik weer een lange atelierdag heb.
Hier zit ik nu in een flow die .... Nou ja, die van alles is. Vaak gaaf, soms ook niet, 

Maar dát is weer een andere blog wellicht :)

Wat een lap tekst inmiddels....pffffff

En dan soms, als ik niet meer verder kom. Ga ik dus weer wandelen of lekker filmpjes kijken zoals deze!
Geeft ook heel goed weer wat ik probeer en waar ik heel soms in slaag....