dinsdag 29 november 2011

een dag baggeren en maaien met ABN AMRO


ons gereedschap van de dag


Ik heb er al heel wat achter de rug; MTA (oftewel, Maatschappelijke Team activiteiten) die ik momenteel begeleidt vanuit de ABN AMRO voor mijn KIS opleiding.

Gaaf is het om dagen met bankiers op te trekken, ver weg van hun gebruikelijke bureau-TLbak en automaat koffie.
Er komen heel andere gesprekken op gang. En daar is het me( en via de opdracht die ik kreeg om andere verbindingen te fasciliteren) natuurlijk ook om te doen.

Hieronder een verslagje van zo'n dag. Een door mij ontworpen MBO ( wat dan weer staat voor: Maatschappelijk betrokken ondernemen)in het plaatselijke en bijzondere Heempark Amstelveen.


We gaan naar buiten.... voor een andere blik:

En natuurlijk hadden we mooi weer op de 2e Handen uit de mouwen MTA dag, 24e november!
Stipt om 8 uur stond iedereen ( minus 1..., ikzelf ahum), stevig belaarst en wel bij het parkhuisje in het heempark De Braak in Amstelveen.

De rietlanden rondom de vijver worden elk jaar gemaaid om de grond arm te houden. Hiervoor is het belangrijk dat het  afgesneden riet wordt afgevoerd. Met de hand welteverstaan, want een tractor zou meteen door het veen heen zakken.

Handkar, grote harken en rieken stonden klaar. Er lag een berg edel handwerk op ons te wachten....

Deze dag was het vervolg van de MTA dag in het park op 27 oktober. En net als toen speciaal op maat vorm gegeven door mij als beeldend kunstenaar. Het is voortgekomen vanuit mijn fascinatie in mijn vrije werk. Daarin onderzoek ik constant
de overeenkomsten tussen de (wenselijke) handelingen van een
bankier en de handelingen van een tuinman.


Net als het eerder aangepakte Koos Landwehrpark is De Braak een bijzonder vormgeven park. Als onderdeel van de Amstelveense Heemparken is dit park ontstaan toen ( pin me er niet exact opvast) ergens in de 16e eeuw een dijk doorbrak bij de weg van Amsterdam naar Leiden. Vandaar de naam Braak.

Maar waarom ontwierp ik, in samenwerking met de parkbeheerders
nou juist deze activiteit? Is er een overeenkomst tussen
parkbeheerders en bankiers?

Ik denk van wel…

Om die bijzondere vegeatie in het park ook werkelijk te laten bloeien is
er, gek genoeg, voedingsarme, grond nodig zo blijkt. Het maaisel van het riet
kan kunnen dus niet blijven liggen, maar moeten juist stevig worden
weg geharkt om te voorkomen dat ze de grond verrijken en op
sommige plaatsen zelfs verstikken. Op veen groeien sommige bomen zoals de berk en de es heel snel. Door systematisch eens per jaar alles te maaien blijft het oorspronkelijke veengebied bewaard en “verrommeld” het zicht niet.


Ook hier komt het maaiwerk wel neer op precisie werk. Niet ruckzichlös "los" gaan en "hakken"! Aan de randen van de rietlanden staan bomen die als afscheidingen werken tussen de verschillende soorten grond en veen in het park.De bomen worden speciaal gesnoeid zodat er geriefhout kan ontstaan ( vroeger werden van die stammetjes stelen gemaakt voor, bijvoorbeeld harken, vandaar gerief!)Het vereist grote kennis een zorgvuldigheid van de parkbeheerders om
de werkelijke en oorspronkelijk bij de veengrond passende
oorspronkelijke vegetatie werkelijk te laten groeien en bloeien. Door de rietlanden te maaien blijven ook de zichtlijnen in het park helder en komen de seizoen nog zichtbaarder uit. Nu kaal, in het voorjaar groeit het super snel, soms wel 20 cm per week, weer op!


Met de hele klup maakten we dus de rietlanden winterklaar.


Laat men alles “lekker” groeien en grijpt men niet in dan verwordt het zorgvuldig vormgegeven parklandschap dat meteen grote diversiteit aan routes, hoogtes en zichtlijnen tot een
rommelig bosjes landschap met overal zaailingen van bomen en
struikjes en verdwijnt de bijzondere en beschermde flora!

Wat kunnen we leren van de parkbeheerders?
In deze, voor banken moeilijke tijden, vergelijk ik de handelingen in het park, als een sterke metafoor voor het eigen handelen binnen de bank.
Wat kan je weghalen aan overtollige voeding, aan ruis opdat werkelijk zeldzame en oorspronkelijke producten die passen bij de omgeving, van jouw werkzaamheden, werkelijk tot bloei kunnen komen.
Maken jullie je als organisatie winterklaar én welke passende grond en gereedschappen gebruik je dan daarvoor? 

Wat moet je baggeren om scherpe zichtlijnen te houden in het
omringende banken landschap en hoe belangrijk is het daarbij om
werkelijk als team op te treden?
Door vandaag weer even uit onze gebruikelijke comfortzone
(“wel even lekker, niet de hele tijd lullen over geld”)
te stappen, letterlijk te harken en te baggeren kwamen er, met het zweet dampend op onze ruggen en onder een unieke novemberzon, weer nieuwe gesprekken
en inzichten op gang tussen de medewerkers onderling ( een jonge trainee, net 3 maanden bezig, samen met een echte rot in het vak) en tussen de parkbeheerders (onderdeel van “hun” markt)en bankmedewerkers.

En dát is waar we deze reis op koersen, nieuwe verbindingen, andere
uitzichten, nieuwe inzichten, meer verbonden vergezichten, zowel met
elkaar alsook in ons contact met de wereld om ons heen!
Enne; in plaats van 3 dagen werk waren de parkbeheerders nu met de hulp van
ABNAMRO in 1 dag klaar,
Betrokken winst op alle fronten voor alle partijen!






woensdag 16 november 2011

tread on my dreams

He Wishes For The Cloths Of Heaven by William Butler Yeats
Had I the heavens' embroidered cloths,
Enwrought with golden and silver light,
The blue and the dim and the dark cloths
Of night and light and the half-light,
I would spread the cloths under your feet:
But I, being poor, have only my dreams;
I have spread my dreams under your feet;
Tread softly because you tread on my dreams.


Dit las ik onlangs en het raakte me...
Op wiens dromen loop ik, en onder wiens voeten leg ik de mijne

dinsdag 15 november 2011

Wat doet tijd met Creativiteit?


In de afrondende fase bij ABN AMRO voor mijn KIS businesscase opdracht heb ik gemerkt dat tijd een een bepalende factor is in het werkelijk  herijken van een bredere blik.


Tijd tijd tijd...
Of moet ik zeggen prioriteit.

Wordt het belang gevoeld binnen de bank om transparanter en verbindend te werken vanuit het perspectief van de klant.


Keert het wal straks het schip of nemen we de tijd die we nodig hebben, geven we prioriteit aan morgen in plaats van alleen maar nu nu nu?


En dan, wat doet tijd met ons vermogen tot (creative en andere) oplossingen te komen?


Dit filmpje ga ik zeker meenemen naar mijn "eind" gesprek. Het gesprek over  watisnoudewerkelijketoegevoegdewaardegeweestvanhetfeitdatweeenkunstenaarhebbenlatenrondlopenbijdezebank...

maandag 7 november 2011

De reis met ABN AMRO over vertrouwen

warmtelamp bij Biezenwaard. Wat geven we aandacht en warmte?

En zo kan het gebeuren dat je zo druk bent met het reizen met een groep bankiers dat je vergeet daar verslag van te doen op je eigen blog.


Hielp ook niet dat veel wat ik doe voor de ABN Amro zo nieuw is, en onwennig dat we hebben afgesproken het eerst nog even intern uit te pluizen voor de grote heren juristen op het hoofdkantoor er dwars voor gaan liggen. Een soort preventie aanpak  om geen slapende honden wakker te maken...


Enfin, inmiddels heeft een aantal interventies die ik met de bank heb gedaan, de krant gehaald, dus nu kan het wel..


Vanuit de opdracht om zowel extern alsook intern vertrouwen en verbondenheid meer zichtbaar en invoelbaar te maken, loop ik sinds mei rond bij ABN Amro in district Amstelland. In totaal in zo'n 4 kantoren.


Dit alles vanuit mijn KIS opleiding.


Natuurlijk pak ik het weer iets te grondig aan, maar hoeveel kansen krijg je nou om zo maar achter de schermen te mogen kijken én ook nog te werken vanuit mijn kunstenaarsschap bij een bank?


Kortom, ik ben er vol ingedoken. Ik voel me soms als een kind in een snoepwinkel. Zoveel mooie informatie, uitspraken, mensen.


Véél informatie,veel onrust en soms ook veel weerstand over het waarom en de toegevoegde waarde van een kunstenaar in dit soort rationele organisaties.
Wat me vooral opvalt is dat er zo weinig vragen worden gesteld van de bankiers aan zichzelf.


Men doet zijn werk zoals dat men behoort te doen. En dat betekend werken onder mega tijdsdruk.


Of zoals een bankier het zei: "de tijd die ik krijg om mijn werk goed te doen is nooit de tijd die ik nodig heb om het werk goed te doen."


Maar... Wát een bron van veel is deze reis geworden.


Binnenkort presenteer ik mijn observaties. Ondertussen teken ik me een slag in de rondte om vor mezelf mijn gedachten te ordenen.


De resultaten daarvan eerdaags op dit blog:))