zaterdag 28 april 2012

ZUID AS DISCLAIMER PERFORMANCE, dag 2



"Zeg, al die rotzooi, ruimt u dat dadelijk ook weer op?"


Amper halverwege mijn 1e disclaimer, zo'n 16 rijen stoeptegels al vol gekrijt, is dit de 1e reactie die ik krijg...


Terwijl de meneer verder fietst komt natuurlijk de ene na de andere mooie repliek zin in mijn hoofd. Allemaal antwoorden die ik hem níet heb gegeven...
Want o ja, dat kon natuurlijk ook nog, dat iemand het rotzooi vindt wat je doet...


Alhoewel minder zenuwachtig dan vorige week, merk ik dat deze 1e reactie wel binnenkomt.
Ineens is de de klomp in mijn buik weer terug en ben ik me bewust van mijn kwetsbaarheid midden op dat enorm waaierige plein.


Tegelijkertijd is die klomp in mijn buik precíes de reden waarom ik weet dat dit goed is! Ik zit royaal buiten mijn comfort zone en kom daardoor zaken tegen die ik in mijn atelier nooit had kunnen ervaren en kunnen inzien.
Er komen constant nieuwe inzichten en vragen in me op, die allemaal het onderzoeken waard zijn en die ik niet had gehad in mijn atelier. Althans niet op deze manier.


Door tussen deze gebouwen op de grond te zitten en te tekenen ben ik zó in het moment en de handeling dat ineens alle ruis uit mijn hoofd verdwijnt!


Van wie is de publieke ruimte? Is die werkelijk openbaar? Is het een gedeelde ruimte? Maken we werkelijk contact met de andere gebruikers, of is deze ruimte een noodzakelijke doorgang naar minder publieke, of eigen ruimtes? Kijken we wel werkelijk? Zien we wat er zich voor onze neus afspeelt?


Na ruim 2,5 uur disclaimers tekenen zijn er talloze voorbijgangers aan me voorbij getrokken.


Men kijkt. Of juist heel bewust niet. En mijn hemel, er zijn er maar een paar die níet én lopen en tegelijkertijd op een schermpje turen.


Alhoewel geconcentreerd aan het tekenen (veel moeilijker dan ik dacht om een tekst groter te schrijven op zo'n manier dat hij wel leesbaar blijft), probeer ik open en toegankelijk te zijn.
Waar mogelijk maak ik oog contact, zeg vriendelijk gedag en probeer te peilen of men open staat voor een toelichting.
Dat blijkt best lastig. Mensen maken foto's, maar lopen toch ook dan snel door. 





Er wordt een filmpje opgenomen van voetballende kinderen en mensen uit het ABN Amro gebouw. Op nog geen 10 meter staat een groep strak gepakte of gerokte mensen te spelen. Soms schiet de bal uit over mijn werk. Niemand die wat vraagt.
Uit de ooghoeken wordt er wel gekeken, maar ook na afloop is er níemand die vraagt wat ik daar doe.






Het is inmiddels prachtig weer en ik kauw op de gedachte waarom we zo'n moeite schijnen te hebben met werkelijk contact maken. Waarom we zo weinig met onze nieuwsgierigheid doen.
Ik bedoel, ik zie er niet uit als een sleetse actievoerder, ik heb mijn haren netjes gekamd ai vooroordeel iknow iknow...  Ik sta geen teksten te scandaleren. Ik teken. Op mijn hurken. Of ik sta en ben makkelijk aanspreekbaar.


Wat betekent het dat we zaken die letterlijk en figuurlijk vóór onze neus gebeuren, negeren of uit de weg gaan. Zien we werkelijk niet? Of willen we niet zien?
Ben ik bedreigend? Ben ik té anders in deze omgeving? Ik snap heel goed dat het niet om mij persoonlijk gaat. Dat is ook helemaal de bedoeling. Ik doe dit om mijn verwondering zichtbaar te maken. Om een gesprek op gang te brengen, in de hoop dat dat gesprek breder wordt getrokken.


Na 3 uur, het is duidelijk lunchtijd, kunnen 2 bankiers (navraag gedaan, en ja het waren écht bankiers, er lopen wel meer mannen in pak rond die dat ook niet hoeven te zijn tenslotte:) echt niet om me heen en we hebben een gesprek.


"Is dit een actie tegen ons?" vraagt er één. 
Nee dus. Dit is voor mij geen voor of tegen actie. En al helemaal niet tegen banken in het bijzonder. Ik heb tijdens mijn 7 maanden binnen ABN Amro ook gewoon teveel medewerkers ontmoet die écht gewoon hun dampende best doen om een verschil te maken gebaseerd op werkelijk inlevingsvermogen. Een actie tégen, bv, ABN Amro vind ik veel te makkelijk en gratuit.


Ze vinden het geweldig dat ik dit doe. En nodig ook. Pffffff.
"Waarom wordt ik niet aangesproken op het waarom van mijn performance?". Ze hebben beiden geen idee, maar vinden wel dat ik een app moet gaan maken voor een soort anti-disclaimer.


Mensen wéten helemaal niet waar ze ja op zeggen, en lijken dat ook niet te willen" "Zo'n app maakt ze daar dan bewust van!".


Iets later; nóg 2 heren, weer uit het ABN Amro bank. Zelfde vragen. De oudere generatie lijkt me makkelijker aan te schieten dan de jongere. Opvallend.
Ook zij vinden mijn handelen, nadat ik het heb toegelicht, zinnig en nodig.
"Ja, wij hebben natuurlijk boter op ons hoofd, maar de consument óók!".


Ik vertel dat ik volgende week hier weer ga tekenen. 
"Dan zou je dus eigenlijk een foto moeten maken vanuit die toren!".  Tja, gráág. Men ziet me echter aankomen, onder het krijt. Hoe kom ik daar nou binnen.
"Nou dan bel je mij, kom je in mijn kantoor en maak je een foto vanaf die hoogte..."
En meteen krijg ik zijn nummer. Hoe super! En dus, Eric, volgende week ga ik je bellen :)


Inmiddels staan er twee man van de beveiliging de hele disclaimer tekst, die inmiddels over de hele rechterflank van het plein staat, te lezen.


Er komt weer een klein klompje terug in mijn buik. Ik ben net zo lekker bezig.
Als er eentje op de rand gaat van de bloembak zitten, ga ik er toch even naast zitten. Nieuwsgierig als ik ben wat hij ervan denkt. 
"Mensen gaan veel te veel op een 1e indruk af, dat is jammer". Giovanni van de beveiliging 
met onvermoeibare glimlach neemt de tijd. Hij leest de tekst meerdere keren.


Ook Giovanni weet niet waarom mensen niet vaker waarom vragen. Maar vindt wel dat dat eigenlijk wel zou moeten. Alle verandering begint altijd met je iets afvragen denk ik. Juist díe zaken bevragen die we voor gewoon aannemen. Als we in de toekomst de bakens willen verzetten, wat moeten we dan nu werkelijk aandacht geven? En wat drijft ons daarbij? Is vertrouwen daarbij onze leidraad of wantrouwen? 


"We nemen te weinig tijd voor zaken!" vindt Giovanni,
"Doorgaan meisje!"






En dat doe ik. Bijna 6 uur zit ik op het Mahlerplein. Heb zere geschaafde vingers


De dag begon met een geïrriteerde reactie. Maar gelukkig volgden daarna ook andere gesprekken. Gesprekken die er niet waren geweest als ik hierover was blijven nadenken ín mijn atelier. 
Dus daarom zit ik er volgende week vrijdag weer!




En alhoewel niet  helemaal hetzelfde, blijft  dít filmpjei wél inspirerend:
Ik heb krijt genoeg....



zondag 22 april 2012

ZUID AS DISCLAIMER PERFORMANCE


het gereedschap.... 10 kilo krijt voor mijn 1e disclaimer performance op 20 april 2012



Een man staat, strak in het soort pak waarin ik de hele middag al mannen zie lopen, te bellen. Mídden in een tekst die ik zojuist op de tegels onder hem heb getekend. 

"Wat is hier de bedoeling van?" briest hij nadat hij heeft opgehangen...
"Nou dít" vertel ik hem als ik even op sta uit mijn stoepkrijtende houding.

"Dit wat?" vraagt de man, nog steeds wat verontwaardigd.

"Dit gesprek wat wij nu proberen te hebben...". 

Ik vertel hem dat ik kunstenaar ben en waarom ik op deze winderige vrijdag middag mídden op de Zuid As en vóór het hoofdkantoor van ABN Amro, door mij verzamelde disclaimers van banken aan het stoepkrijten ben.

Kunst laat niet zien wat zichtbaar is, maar máákt zichtbaar! (Paul Klee voor wie hem niet herkende)

Ik leg hem uit dat het geen actie is, geen statement tegen de banken. Dat ik dat helemaal niet interessant vind zelfs. Voor mij is dit een perfomance over kwetsbaarheid, over verwachtingen vertrouwen én wantrouwen. Het is mijn beeldende poging om iets (disclaimers) zichtbaar te maken die een steeds grotere rol gaan spelen zónder dat iemand het leest! Wat vragen we ten aanzien van vertrouwen? En wat geven we ervan? En hoe?

Ik vertel hem dat het fenomeen vertrouwen zoals dat gevraagd wordt door banken, mij fascineert en dat het me opvalt dat de bijbehorende disclaimers als grondtoon wantrouwen hebben. 
Ik vertel hem dat ik vond dat ik iets moest doen zónder waardeoordeel, alleen maar laten zien waar iedereen (ook weer letterlijk zo bleek deze middag) aan voorbij loopt. Het gebeurt voor onze ogen en we zien het niet. In de handeling zit voor mij het bevragen.

De man maakt een foto van wat ik net heb geschreven. 

"Is dit uw tekst?" vraagt hij, inmiddels met een heel andere lichaamshouding. 
"Nee,"  zeg ik,  "Van een bank".


De man maakt nog een foto. Bedankt me. Wenst me succes. En vervolgt dan zijn weg...



Afgelopen vrijdag ben ik voor het eerst begonnen om, midden op de Zuid As, disclaimers te tekenen. Disclaimers die ik de afgelopen jaren aantrof onder mijn correspondentie met banken.

Ik heb net zo lang getekend tot het begon te regenen en, hoe fraai symbolisch, mijn handelingen weer werden weggespoeld.
Halverwege kreeg ik, spontaan, versterking van iemand die kwam kijken.... Krijt genoeg:)


de waarde van de toekomst kan fluctueren


Waarom ik dit doe? Ongemakkelijk op mijn knieën op een ruwe ondergrond, op een groot plein en in mijn up, teksten overschrijven die niet de mijne zijn? 

Lees dan even mijn blog van 18 april...

All in all vind ik; om vertrouwen te krijgen moeten we beginnen met het te geven. Zonder voorbehoud. Gewoon beginnen!
Omdat ik behoefte kreeg beeld én handeling toe te voegen aan de discussie die in een duizelend wekkende hoeveelheid variaties steeds wordt gevoerd: 

Hoe krijgen we vertrouwen terug? In elkaar, in de banken, in het financiële systeem? En wat hebben we daarvoor nodig? Kijken we wérkelijk naar wat er onder onze neuzen gebeurt?





 foto die via twitter kwam van @Anonynky, na de plensbui...


Afgelopen vrijdag kreeg ik hulp van Ischa. Aankomende vrijdag zit ik er weer. En de vrijdag daarop. En die daarna. En de vrijdag dan daarna.... 

Wie weet wat er nog meer gebeurt ... krijt genoeg!


woensdag 18 april 2012

Wat doet een kunstenaar in de financiële wereld?

Disclaimer deal, aquarel, 91 x64 cm, 2012


"Een bankier is een ambachtsman of ambachtsvrouw, met het hart verpand aan de rol van geld" Caroline Princen, ABN Amro

"De bank van de toekomst is een sociaal netwerk" Outlook FD 17-4, KPMG

"Trots in plaats van bonus, de bank van morgen vraagt om een nieuw type medewerker"

"De bank van de toekomst verdient meer feminiene waarden" Nicolette Loonen, KPMG


Zomaar wat quotes die ik vanochtend uit de FD Outlook viste. Na 4 jaar FD lezen denk ik sóms dat ik denk dat ik snap wat ik denk... te begrijpen... als je begrijpt wat ik bedoel .

En terwijl ik de discussie volgde die er op Twitter begon via #denieuwewereld van KPMG, zag ik mezelf ineens door de ogen van, om maar eens iemand te noemen, een partner Audit en sector leider Banking...
"Wat doet een kunstenaar in hemelsnaam in deze wereld, wat háált die daar nou uit?'

Moet ik me niet met kunst bezig houden?
Euh ja! Maar dat dóe ik dus juist! Voor mij is kunst een middel, niet een doel op zicht. iedereen heeft zijn manier om de wereld om zich heen te ordenen. Als beeldend kunstenaar is mijn manier dat in beelden te doen.
Maar die beelden ontstaan niet in mijn atelier. Die beelden ontstaan allereerst in de wereld!
En via mijn beelden verhoud ik me tot de wereld om me heen. Dat alleen doen binnen uit de veilige muren van mijn atelier zou ik laf en gemakzuchtig vinden. 

Ik moet dus die wereld in. Mijn nieuwsgierigheid, mijn verwondering volgen. En sinds het project Vertrouwen Verbeeld wordt mijn nieuwsgierigheid vóóral geprikkeld door alle verhalen van binnen uit de financiële wereld. Die verhalen en ervaringen inspireren me mateloos. Juist omdat het product daarvan ogenschijnlijk om zoiets abstract gaat; geld. Terwijl het in mijn ogen eigenlijk om iets heel anders gaat, het al dan niet mogelijk maken van dromen, van wensen, van verhalen en visies. 'Waarde voor iedereen', zoals het in Outlook stond.

Mijn werkelijke product is mijn verbeeldingskracht, en een van de vervolgvormen daarvan zijn mijn beelden en tekeningen... én mijn interventies in die wereld maar daarover binnenkort meer, werk aan een stout en eng plan voor op de Zuid As.
En daarvoor, bv, KPMG volgen (om er maar eens een te noemen) inspireert me dus, hoe raar dat voor sommigen ook mag lijken.

Ik ben namelijk nog steeds niet uitgekeken op de (inmiddels wel, gelukkig) collectieve discussie over wat er nou nodig is voor transparantie en vertrouwen.

Vandaar mijn disclaimer die ik heb getekend in alle tinten huidskleur die er te krijgen waren 
(en ja, hij lijkt veel roziger dan ie in werkelijkheid is, krijg het er maar eens goed op...).

disclaimer van mijn eigen site site....

Want wanneer we het over vertrouwen hebben, is de grondtoon van waaruit we dat doen er nog steeds vaak een van wántrouwen. Met alle banken, financiële adviseurs en andere lieden uit waarmee ik de afgelopen tijd heb gecorrespondeerd ging steevast vergezeld van láppen van disclaimer bijlages.

Om vertrouwen te krijgen zou ik beginnen met het te geven...

Maar goed, aan die gedachte geef ik deze week op een bijzondere manier vorm mídden op de Zuid as (dus als je nieuwsgierig bent kom dan langs tussen 11 en 14:00 as vrijdag de 20e, rondom het station Zuid WTC)


Enfin, dáárom dus.

Ondertussen blijf ik het Fd lezen, en midden in de wereld staan. Ook als het soms eng en onbegrijpelijk is. En als ik te vol zit, neem ik mijn verbazing weer mee naar mijn atelier; mijn werkplaats. En daar hoef ik het niet te weten allemaal. Ik wil helemaal niet weten dat het zó zit. Of juist zó... Ik weet ook niet wat ik soms met de antwoorden moet. Morgen is alles weer anders immers...

Maar ik wil het wél blijven onderzoeken van alle kanten. Mijn bijdrage aan de hele discussie in de financiële wereld is een beeldend verslag van mijn (en onze) verkenningen, mijn (en onze) twijfels, mijn (en onze) euforie, mijn (en onze)  blinde vlekken en mijn irritaties over het gebrek aan nuance!

al eerder schreef ik dit over banken, en dit, of deze, deze ook, nou ja, gewoon best vaak, dus struin lekker zelf....


Odilon Redon - The Day

"moloch of power", 91 x64 cm, 2012






maandag 2 april 2012

ATELIERLA ACTIE APRIL 2012


ATELIERLA ACTIE APRIL 2012

VERKOCHT
Aanbieding april2012
Studio offer april 2012


Mindscape, houtskool tekening 64 x 45 x43 cm. graphite 300gr. paper 2012. Anook Cléonne


Elke maand plaats ik een werk uit mijn atelierla op mijn blog.
For english, see beneath the art image!

Deze tekening is te koop voor € 150,- ex btw
De liefhebber die mij het állereerste mailt of belt én € 150,- + €28,50 btw overmaakt op mijn rekening, is de gelukkige nieuwe eigenaar.
Elke tekening is uniek en gesigneerd!


KIJK DUS OP DE EERSTE óf LAATSTE DAG VAN DE MAAND OP MIJN BLOG EN REAGEER!

 Een héél recente tekening én grotere tekening dit keer wederom. Het is gewoon te leuk om reacties te krijgen op heel vers werk. Deze tekening heb ik gemaakt tijdens mijn afgelopen artist in residency in Caylus, Frankrijke gaan dus wel apart!

Deze tekening is geïnspireerd op mijn wandelingen op de Causes. De afgevlakte vlaktes rondom Caylus. Tegelijkertijd verbeeldt de tekening niet rechtstreeks af wat ik daar zag, maar probeert ze vooral het  gevoel van grenzeloosheid en begrenzing te pakken. Het is een wijdse en licht opgezette tekening waarin je heerlijk kunt dwalen. Voor meer details, kom lekker langs in mijn atelier. dan kan je de tekening van heel dichtbij bekijken


Mindscape, detail, houtskool 64 x 45 x43 cm. graphite 300gr. paper 2012. Anook Cléonne

Every first or last day of the month, I will place a drawing on this blog every first day of the new month. 

This unique drawing is for sale for only € 150,- excl VAT
I will immediately post this work of art to the very first enthousiastic viewer sending me a mail to tell me he/she can’t live without it and transfers € 150,- + €28,50 VAT to me.

SO WATCH OUT AND TAKE A LOOK AT MY BLOG!