Atijd weer geweldig om mee te werken aan de prille beeldontwikkeling van het handschrift van toekomstige academie studenten.
Vandaaag mijn favorite les. Middels verschillende soorten muziek proberen vanuit één emotie een lijn op te bouwen) Als een archeloog tastent door het landschap uit een stuk van Arvo Pärt. Een lijn vanuit angst en wanhoop vanuit het Erbarme dich van Bach, Twee tegenstrijdige lijnen op klanken van de Kneuterdijkse Rimram van Bert en Ernie. Een vette, volle lijn op de Camina Burana van Orf en dan héél erg knallen op muziek uit de superfim Undergrond van Emir Kusturica.
Kon het niet laten mijn held te laten horen.. Philippe Jaroussky.
Afgelopen woensdag hem voor het eerst live gehoord in het Concert gebouw.
Woorden schieten te kort... Het was zó'n intense ervaring en subliem samenspel in klank, dictie en joie de vivre. Het concertgebouw ging compleet uit zijn dak. En terecht. Huilen gewoon.
Mijn studenten tekenden d elichtheid van een lijn, het vederlichte strelen van een lijn op de klanken van Chlorishttp://www.youtube.com/watch?v=fNWKnXgrroA,
Zelf hoor ik nog steeds Pur ti mio van Jaroussky woensdag galmen in mijn hoofd.....
Maar, ok, nieuwsgierig naar wat mijn lessen opleveren, kijk ik nu al uit naar het huiswerk dat ze laten zien in de volgende les