mooie dingen in een klein landbouwmuseum

Afgelopen weekend gespijbeld..... Onderweg naar een afspraak lokte het uitzicht náást de snelweg zo verleidelijk op de A1 dat de afslag Twello Busloo snel was gemaakt.

Iets later achter een heerlijk broodje met uitzicht op langzame bootjes op de IJssel op het terras van museum de Kribbe.

Binnen hing dit. Een waanzinnig mooi houten ding waarin scherpe flintsteentjes  (van diezelfde waar men ooit ook die vuurpijlpunten van maakte) verticaal in uitgesneden holtes van de ruwe planken waren gestoken.

Een dorsslede bleek het. Al vanaf heel lang gelee ( middeleeuwen en daarvoor) dorste men zo het graan door deze planken over de oogst te trekken.

Waarom is dit nou zo'n mooi ding? 

Omdat het een gebruiksvoorwerp is? Een prachtig archetypisch ding? Omdat het oud is?

Je (her)kend het niet, maar toch voelt het heel erg dichtbij en huiselijk. Slijtage door gebruik is onderdeel van de schoonheid. Voor mij tenminste. De simpelheid van het ding, van de handeling die je erbij kan bedenken, het geluid.

Detail van de dorsslede

Gedachtes borrelen op als wat of wie is het graan, en wie of wat dorst het?

Zo'n dorsslede is zo'n tussending tussen het ene en het andere om zo tot een nieuwe vorm te komen.

Enfin, zo'n waanzinnig ding dus waarbij mijn gedachtes enorm op hol slaan. Denk eens aan al die handelingen die eraan vooraf zijn gegaan voordat ie uberhaupt kláár is!

Al die steentjes zoeken, bewerken, 'n goeie brede boom zoeken, zagen, gutsen etc etc, 

En dan 8 eeuwen later hangt het aan een muur in een klein museumpje, ergens vlakbij Deventer

http://www.museumcafedekribbe.nl/de-kribbe/museum

Is het toeval dat ik op de bonnefooi van de snelweg afzwalk dan terecht kom op een plek waar allerlei oudelandbouwvoertuigen te zien zijn waarbij ik weer helemaal heropgeladen verder kan kijken in mijn eigen landschappelijke werk?

Tis goed om af te zwalken blijkt weer eens eens

In between our lines... hoeveel komt er terug?

De eerste die ik terug kreeg vanuit Theodoor Gilissen zelf

Twee weken na de Vertrouwen Verbeeld bijeenkomst bij Theodoor Gilissen en de stand van teruggestuurde foto's van elk uniek stukje FD/In between our lines staat op 3!

Drie, Three, Drei, Trois......

Ben echt benieuwd; wordt mijn vertrouwen geschaad, of....

Nog 51 te gaan.

Hoop dat de waan van de dag niet wint...

Het was tenslotte zo'n geweldige bijeenkomst!

Onkruid losser na strenge vorst

minimaal 1 bak onkruid per m2 komt er uit mijn kruidenbed!

 Het hebben van een moestuin is een constante mengeling van verrukking en frustratie! Nergens kom ik zo tot rust en nergens wordt ik zo met mijn neus op het feit gedrukt dat ik altijd minimaal 1 stap áchter loop op het tempo van de natuur!

De eerste keer dat ik weer aan de slag meende te kunnen zat alles nog vast gevroren! Maar hoera, strenge vorst had een groot voordeel bleek de weken erna;  de vorst had er ook voor gezorgd dat dat ellendige kweekgras ( op de vraag van mijn dochters wat ik het liefste zou willen wensen antwoord ik nu vaak, een kweekgras vrij leven...) wat normaal onwrikbaar vast zit, nu prettig was los gevroren! Het liet zich makkelijk verwijderen.

Maar er lonkte teveel leukere karweitjes in mijn ontluikende tuin dus liet ik het onkruid verwijderen er wat halfslachtig bij zitten....

Stom! Nu alles écht klaar is voor het prachtige werk van zaaien, zit het kweekgras inmiddels weer muurvast. Had het er meteen uit moeten trekken na de strenge vorst, dan had ik nu al mijn pastinaak, bietjes, sla en tuinbonen in de grond gehad!!

Terwijl ik mezelf redelijk verwensend voor mijn laksheid, kwam ook de vergelijking op met mijn ervaringen van de afgelopen tijd met de financiële wereld. Die hele crisis was als ware het een héél strenge winter. Iets wat normaal heel vast zit, mores, en moraal, allerlei onwenselijk gedrag, werd nu door de vorst omhoog gedrukt! Ineens werd zichtbaar wat daarvoor betrekkelijk ongezien door kon wortelen. Los gevroren was er nu ruimte om zaken te verwijderen voordat het in de rulle aarde alsnog weer kon aanslaan....

Laksheid maakt dat je uiteindelijk extra zwaar werk hebt.

Gek, terwijl ik bedenk dat de financiële wereld nu écht aan de slag gaan om te bedenken hoe men de bedden opnieuw zou moeten gaan inrichten, wordt het onkruid nog steeds tamelijk laks verwijderd. De mores is wat geschaafd, maar of er nou veel veranderd?

Eérst het onkruid verwijderen voordat je de nieuwe bedden kan aanleggen om opnieuw(onkruidvrij) te zaaien. en dat moet je doen waneer de gelegenheid zicht aandient!

Vertrouwen we op beeld of taal?

In between our lines, nog onversneden

Waar koersen we op bij vertrouwen?
Buikgevoel, feiten, de groep, de geschiedenis, de krant?


Afgelopen dinsdag in Amsterdam bij Theodoor Gilissen was GEWELDIG!


Zo zou het moeten zijn! Oprechte en gelijkwaardige interactie tussen twee zo heel verschillende werelden.


In 3 x 30 minuten nam ik een groep mensen (veelal financials en aanverwanten) mee in mijn denkwereld.
Uiteraard presenteerde ik het 1e deel van het werk In beween our Lines. Het gaat spannend worden in mijn mailbox! Hoeveel foto's van werk komt er, ingelijst, terug?


Maar daarna was het de beurt aan de bankiers zelf om te kijken naar mijn tekeningen en er , indien ze er waren, vragen over stellen.
Nou vragen genoeg bleek.
En wat volgde was zó ontzettend royaal! Er ontstonden wisselgesprekken tussen de gasten zelf. al reflecterend werd er gemijmerd, hardop getwijfeld, verbaast opnieuw gekeken en gepraat! Gepraat met elkaar!
En dat alles via de omweg van de kunstwerken. De discussie werd echt intenser wanneer ik mijn werk toelichte. Wederom bleek dat mensen soms een zetje nodig hebben om beter in een werk te komen. En daardoor enthousiast te worden. Toelichten is voor mij iets wezenlijk ánders is dan uitleggen!) Doordat ik de gasten meenam in mijn reis, kreeg ik ook zelf weer, door de reacties nieuwe invalshoeken te zien op mijn werk.


Zo moet het zijn. Kunstenaars niet aan de zijlijn, maar te midden van dat gene wat hen beweegt en midden in de discussie.


En laten we (de kunstenaars)  bij deze ophouden onze mond te houden over wat ons beweegt. Laat de ander dichtbij komen. Vertel wat jou fascineert. Leg niet uit, maar licht toe!