zondag 31 januari 2010

Artezz eindbeoordeling vooropleiding


 Wat gierde de spanning door het prachtige Rietveldgebouw afgelopen weekend. Vrijdagavond begonnen we op Artezz met opbouwen van de eindbeoordelings tentoonstelling. Het op de juiste manier tonen van je  werk is nog helemaal niet zo makkelijk bleek weer eens.
Gemiddeld hadden de studenten 6m2 om de productie van de afgelopen 18 zaterdagen te laten zien. uiteraard begeleiden de verschillende vakdocenten de studenten met het juist uitlijnen, het kiezen van werk zodat alles toch tot zijn recht komt.
en dan gister, zaterdag de grote finale; de toelating.
Voor mij even spannend. Dan pas zie ik wat de studenten hebben gemaakt bij mijn collega's. Eindelijk heb ik dan een totaalbeeld van hun kunnen en visuele vermogens.

Op het eind van de middag horen de studenten wie wel en wie (toch) niet is aangenomen voor hun gewenste vakrichting.

De tranen, de blijdschap, de teluerstellingen. Alsof ik er gisteren ook stond. Herinner me de emoties van de Rietveld beoordelingen nog maar al te goed. Het was een geweldige dag! Benieuwd wat het een ieder brengen gaat. Of het nou een ja was, gister, of toch een nee. Het is een opmaat voor nieuwe wegen en  waar je, als je goed luistert naar wat je te horen krijgt, weer lang mee vooruit kan!


donderdag 28 januari 2010

1e serie Taxonomie zeefdrukken gedrukt bij Plaatsmaken



Taxonomie is de wetenschap van het indelen. Taxonomie (taxon = groep) verwijst naar zowel de classificatie van dingen als naar de methode die aan de basis van deze classificatie ligt. Vrijwel alles kan taxonomisch worden ingedeeld: levende wezensplantengemeenschappen, dingen, plaatsen, gebeurtenissen, enzovoort.
Dit zegt wiki.


Het is ook de titel van mijn nieuwe serie zeefdrukken die ik afgelopen week heb staan drukken bij Plaatsmaken.
Eerst een proefserie, in een heel kleine oplage van 10 stuks. Zeefdrukken is tamelijk nieuw voor me. Het leuke is dat ik al doende, door de heel andere techniek die het drukken met zich mee brengt, nieuwe invalshoeken ontdek in hoe mijn beeld zich op zo'n vol vlak ontwikkeld. Mars Wellink, de onvolprezen begeleider denkt gelukkig hardop mee om te zorgen dat ik bereik wat ik wil; een tekenachtige druk.


De teksten die ik nu opnieuw teken komen uit handboeken voor kwekers. Ik lees ze als prachtige metaforen voor wat ik dagelijks in het FD lees. Ik ben van plan een hele serie "moral" prints te maken. Tekenachtig en heel handmatig. Met de beweging, het hardop steeds de letters een voor een tekenen, wil ik een vertraging teweegbrengen.
Het moet niet een opgelegde tekst worden, maar een doorwrochte tekst, langzaam, letter voorletter schetsend, aarzelend tekenen. Wel gedrukt dus, maar steeds anders, doordat ik er daarna weer doorheen teken. Uiteindelijk toch weer unica dus


Een deel gaat dan ook mee naar Caylus.
Vanochtend zijn mijn kratten opgehaald door Copex, zodat die aankomende woensdag al klaar staan in mijn nieuwe franse atelier.


Net op tijd bleek, want bij terugkomst op mijn atelier vanmiddag,  dobberden de rollen tape en potloden door mijn atelier. De waterleiding was gesprongen en het water spóót werkelijk uit de leiding. Een deel van de tekeningen voor Vertrouwen Verbeeld ( ze staan op de site van VB) zijn als verloren te beschouwen, evenals nummer 6 van zeefdruk die nét af was! Behoorlijk waardeloos.


Nog even op de valreep aan de gang met de verzekering.
Enfin, het hád ook gekund dat de kratten dobberden.....



dinsdag 19 januari 2010

Toch weer grotere bonussen

Dipje na het lezen van het Fd vanochtend. Rabobank New York verliest bankiers die simpelweg vertrekken naar een andere bank omdat die hogere bonussen uitkeren...
Kennelijk is de crisis niet diep genoeg geweest, of heeft ie niet tot de o zo gewenste, noodzakelijke reflectie geleid.
Is geld dan altijd de uiteindelijke drijfveer? Wat een armoe!

En welk een noodzaak deze manier van denken mondiaal aan te pakken. Een bank alleen kan dit systeem niet onderuit halen. Geen mens voegt in die financiële wereld met zijn acties zóveel toegevoegde waarde toe dat dit soort exorbitante bonussen nu nog kunnen.

De financiële wereld likt haar wonden, overal sijpelen( nou ja sijpelen...) de gevolgen door en ondertussen gaat men gewoon weer verder op oude voet.

Zucht....

Er is genoeg werk te doen dus
http://www.vertrouwenverbeeld.nl/conclusies.html

zaterdag 16 januari 2010

Artezz vooropleiding beeldgrammatica

Het is bijna zover, de eindbeoordelingen van de vooropleiding Artezz Arnhem. Nog 2 weken en dan wordt al het werk en gebuffel van het afgelopen half jaar, uitvoerig besproken, bekeken en beoordeeld en wordt duidelijk of men zijn weg binnen Artezz verder vervolgt, dat het kunstonderwijs toch niet "hun ding" blijkt, of dat het nog niet de juiste tijd is zich te storten op een kunstopleiding.

Vandaag begon het bij menigeen al te kriebelen toen ik de studenten na afloop van hun 3e les mijn inzichten aangaande hun beeldontwikkeling meegaf in de vorm van ( och hoe onzinnig) een +, een - of een + - ........ Of ik maar "even" in 3 zinnen wil aangeven waar de krachten en de zwaktes liggen! Ik heb constant het gevoel dat ik iedereen te kort doe
Ik heb een klas maar 3 zaterdagen en daarin probeer ik ze de beginselen van beeldgrammatica bij te brengen.
Geweldig om te doen, als zijn 3 zaterdagen veel en veel te weinig. Sommige leer ik nú pas een beetje kennen. En veelal zie ik nu pas bij studenten wat kwartjes vallen! Het is veel wat ik ze probeer aan te reiken. Weet zélf nog hoe overweldigend ik mijn 1 jaar Rietveld vond. Hoe hard werken vooral. En dan al die blauwe plekken op je ziel....

Nu sta ik aan de andere kant, toch wel wat wijzer na 14 jaar zelfstandig kunstenaarsschap. Gelukkig is Beeldgrammatica helemaal mijn vak! Hoe komt iemand tot zijn eigen, autonome beeld, wat is zijn handschrift en hoe verken je dat? Ving het vreselijk leuk studenten daar inzicht in te geven en hen een heel klein beetje op weg te helpen.
Fasciliterend en gidsend, ze moeten uiteindelijk toch zélf hun pad banen
Eerst maar eens een verkennende tocht langs stereotiepen. ( de nulmeting in hun denken noem ik dat) in de 1e les,
Om het ook voor mijzelf intrigerend te houden zet ik altijd woorden in waar ik zelf ook mee bezig ben op dat moment. En ja; dus zoeken we nu beeld bij woorden als vertrouwen en transparantie.
Ik laat ze zoeken met verschillende petten op ( denk als de redactie van Quote of juist de Libelle en verzin dan koppen bij hetzelfde beeld).


Alle lessen zijn een inhoudelijk vervolg op de voorgaande les, maar mijn lieveling is toch wel de 2e les!
Tekenen op muziek.
Van Orf naar Sesamstraat, via Arvo Pärt, naar een hitsige Claudio Arrau die Beethoven speelt alsof ie de  trein moet halen. Met als hoogte punt het betekenen van het Erbarme dich van Bach. Met de ogen dicht eerst de stem van de angst volgen, tekenen vanuit angst als leidraad. Het alleen zijn, de totale verlatenheid en eenzaamheid, het gevecht met je eigen diepste angst. En dan, tekening 2, tekenen vanuit de hoop. De viool volgend, van het struikelen, maar wel opstaan
Hoe klein kan je tekenen? Niet in de zin van formaat, maar van "krapte", vanuit het ingedikte van een lijn, de kramp met een heel zacht 8Bpotlood.

Maar goed dat de studenten met de ogen dicht werken, want ik weet nog steeds niet wat ik mooier vind, de muziek, of zien wat die muziek en de opdracht met "mijn" studenten doet!

En dan vandaag alweer de laatste les. Jammer, we lopen met z'n allen nét warm. Mooi om te zien wat er met veel van hen is gebeurd, de inzichten die zijn verkregen, de frustraties, de vaagheid van opdrachten die ineens tóch helder bleken te zijn en het zelfvertrouwen wat is gegroeid.

De studenten zijn wel zenuwachtig voor de beoordeling. En alhoewel ik altijd roep dat dat nérgens voor nodig is,( tenslotte kreeg ik zelf in Arnhem ook mijn 1e nee  en dus een afwijzing te verduren) snap ik het wel.  Zélf vind ik het elk jaar toch ook wel weer spannend. Weet ik mijn beoordelingen helder opbouwend te brengen, kan ik ze datgene  geven dat ze nodig hebben? Zijn de lessen uitdagend en onderbouwend genoeg geweest. Draag ik écht iets bij aan hun ontwikkeling, en bovenal, aan hun plezier om te onderzoeken, spelenderwijs? Want spelen, dát is wat uiteindelijk het belangrijkste om tot eigen beeld te komen. Spelen, serieus spelen!!

vrijdag 15 januari 2010

Voorbereidingen Artist in Residence DRAWinternational


Wat gaat er allemaal mee naar Caylus?
Het liefst mijn hele atelier zonder stof, maar met mijn fijne stoel. Nou ja, tegelijkertijd verheug ik me op een heel erg lege ruimte met alleen dátgene waar ik dan aan werk. Geen ballast, alleen lege vellen 80 x 100 cm en wie wel groter...


Afgelopen week heerlijk ingeslagen bij Van Ginkel. Ik zou maar eens zonder mijn favoriete potlood, de 9HB,  komen te zitten.


Kisten zijn getimmerd om mijn werk in te vervoeren. Ze worden binnenkort opgehaald door Copex Road Cargo. Verder gaan mijn boeken mee. Vooral stapels over het kweken van orchideëen. Bovenstaande foto is uit een boek. Toen ik dat las, was het alsof ik een beschrijving las over het (wenselijke) gedrag van bankiers.
Sindsdien is specifiek die tekst een basis voor mijn nieuwe tekeningen voor Vertrouwen Verbeeld.
Orcidëen zijn de ideale plant om de bankaire wereld te verbeelden.


Zo'n bloem met heel paradoxale uitstraling. Eenling en ook parasitair. Vol met luchtwortels, groeit alleen goed in een kas, maar kan ook woekeren.  Ze vragen heel veel onderhoud. Ooit ook uniek, maar bij de Intratuin gaven ze ze laatst gratis weg bij een betseding van €25,- of meer....
En tegelijkertijd verleidt hij met zijn schoonheid.


Die paradoxaalheid is voor mij heel aantrekkelijk en geeft me de visuele mogelijkheid grip op het project te krijgen.




dinsdag 5 januari 2010

Les leren van Glaxo Smith Kline



Vanmiddag in mijn atelier viel de koker om met daarin mijn GSK presentatie 2009. Aan dit concept en plan van aanpak voor een project waar ik afgelopen voorjaar en zomer aan werkte in Zeist bij Glaxo Smith Kline kwam op een suffe manier tamelijk onverwacht een eind. Het was een heel nuttig en zeer welkom project geweest en had verschillende neuzen toch de zelfde kant op gekregen, maar bij de implementatie ervan kreeg men toch wel wat watervrees.
Ik haalde het uit de koker en bekeek het werk waar ik zoveel uur werk in had gestopt! Ineens was ik weer in het moment in Zeist.
En alhoewel de uitkomst niet was waar ik op had ingezet, werd ik er toch heel blij van toen ik het(weer) zag. Om als kunstenaar juist zó dicht tegen andere, jou geheel vreemde, processen aan te mogen "schurken' omdat jouw authenticiteit van zeer toegevoegde waarde is binnen een bedrijf, blijft een manier van werken die me echt ligt. GSK bevestigde dat afgelopen jaar.

Grappig dat zij als pharmaceutisch bedrijf als welkoms bloemen de orchidee op grote ( tamelijk fantasieloze, dat wel) canvas doeken in hun hal hebben hangen. De orchidee, een parasitaire plant vol luchtwortels.
Nu, met Vertrouwen Verbeeld is juist die bloem een van mijn vertrekspunten om mijn eigen beeldverhaal op te bouwen.
Er bruist heel veel en het Fd ligt letterlijk in mijn atelier en fungeert als letterbak voor wat nieuwe tekeningen.

zaterdag 2 januari 2010

ruimte om het niet te weten




Ingesneeuwd en wel in België( ja écht, het gebeurde nog ook!) keek ik daar de prachtige film het Offer (the Sacrifice) van AndreijTarvosky. Ik werdmeteen binnengetrokken door dit openingsbeeld. In een onbegrensd landschap plant een wat oudere man een dode boom. Zijn zoon probeert stilzwijgend met keien de boom te verstevigen zodat niet omvalt door de harde wind. De vastberadenheid van de man en de jongen ontroerde me.

En dan de voorpagina van het FD op 31 december;
De grafiek van de AEXkoersverloop van 2009. Er was een crisis dit jaar. Althans dat is wat ik overal om me heen hoor. Maar gek..., de koers eindigt op 337,28, nogal wat hoger dan waarop ie begon, 269,27 op 6 januari
Ondanks dat ik nu al een jaar een abonnement heb op het Fd, weet ik het nog steeds niet. Mij bekruipt steeds meer het gevoel dat er nog steeds slechts vanaf 1 punt naar de zaak/crisis ( for what it is worth) wordt gekeken, ondanks de roep om deze crisis divers en breed aan te pakken.
Dat er al met al niet wezenlijk de nuance wordt ingebracht, laat staan enig reflectief gedrag en contemplatie over het geheel en haar vervolg!

Deze beelden stonden me nog steeds helder voor ogen als we het oude jaar uitzwaaien bij E en K. Geheel volgens traditie vieren we dat elk jaar met onze gezinnen in Rotterdam. Ietwat licht in ons hoofd van de champagne proberen we die laatste avond van 2009 vat te krijgen op het afgelopen jaar. Op zich wel grappig dat we het überhaupt proberen....
E beklaagt het feit dat je tegenwoordig een mening moét hebben, anders ben je een sof.
De nuance in gesprekken lijkt verder weg dan ooit te zijn. Het is zús of zó en jíj moet daarover ook kunnen meepraten. Je moet antwoorden hebben, anders tel je niet mee.
Met als resultaat dat we bij elk nieuws feit vooral worden getrakteerd op de mening van "de man op straat".

In de discussie die volgt komen we uit bij dat het zo fijn zou zijn als mensen durfen te zeggen dat ze zaken eigenlijk complex vinden. Dat er redenen zijn om er het ene en tegelijkertijd óók het andere van te vinden. Dat je hardop durft te twijfelen omdat het zaken nooit zwart wit zijn! Dat je, om grip te krijgen juist vooral moet luisteren. En meer vragen stelt ( ook aan jezelf)in plaats van met antwoorden te komen. En dat dat hardop twijfelen juist goed is!
Was het nou Confucius die zei; " een wijs man is hij die weet dat hij niet weet?".

Twijfelen en het niet weten wordt gezien als je kwetsbaar opstellen. En als ik iets heb geleerd uit de gesprekken die ik het afgelopen jaar voerde in het kader van Vertrouwen Verbeeld, dan is het wel dat kwetsbaarheid niet welkom is in de financiële wereld.
De volgende dag waaien we uit in een heel klein intiem parkje, Schoonoord geheten, net onder de Euromast ( waar, o gruwel, bovenop de top het logo van de Rabobank, totaal uit proportie prijkt).

Schoonoord is een kleine heemstuin waar een verzamelijng uitheemse en inheemse planten sinds jaar en dag worden verzorgd. Ooit in d ejaren '70 geschonken door een bankier, de heer Jacob Mees. Het is er prachtig, ondanks dat de natuur zich nu op haar diepst heeft terug getrokken in zichzelf.

Ik vraag me af waarom ik nou juist dit soort plekken zo fijn vind? Dat dit de plekken zijn die ik mee wil nemen naar mijn atelier.
Al wandelend komt er heel klein een besef. Het is de verdichting in de luwte die me trekt. Het zich onttrekken aan tijd en waan die maakt dat ik inzichten krijg. Geen dikke vastomlijnde, maar voorzichtige verkenningen van wat een nieuwe vraag zou kunnen worden.
En dat dát misschien mijn rol is in dit nieuwe jaar. Datgene wat ik terug kan geven in Vertrouwen Verbeeld.

Ik blijf het Fd lezen, ik wil midden in de wereld staan, en neem die mee in mijn atelier; mijn werkplaats. En daar hoef ik het niet te weten allemaal. Ik wil helemaal niet weten dat het zó zit. Of juist zó... Ik weet niet wat ik met de antwoorden moet. Morgen is alles weer anders immers....
Maar ik wil het wel verkennen van alle kanten. Mijn werk is een verslag van mijn verkenningen, mijn twijfelen, mijn euforie, mijn blinde vlekken en mijn irritaties over het gebrek aan nuance!

Een heel jaar voor de boeg!
Ik heb er zin in!

Benieuwd naar hoe jullie hierin staan? Jullie twijfels, laat je ze zien? Waar koers je op als het stormt?